«Νόμισμα» με δυο όψεις η καλλιέργεια ροδιού

Η λαϊκή ρήση που θέλει το "νόμισμα να έχει δύο όψεις" φαίνεται να επιβεβαιώνεται στην περίπτωση της καλλιέργειας ροδιάς, αφού μπορεί ορισμένοι Βορειοελλαδίτες γεωργοί να της ... γυρνούν την πλάτη, πεπεισμένοι ότι ευδοκιμεί μόνο σε ήπια κλίματα, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι, οι οποίοι εγκατέλειψαν παραδοσιακές καλλιέργειες, όπως το βαμβάκι και ο καπνός, κι έχουν βρει σ' αυτή το δικό τους "κόκκινο χρυσό".

"Τουλάχιστον έχουμε εξασφαλίσει ένα σταθερό εισόδημα για τον οικογενειακό προϋπολογισμό" δηλώνουν στο  Βορειοελλαδίτες καλλιεργητές ροδιού, επισημαίνοντας πως η στροφή σε νέες καλλιέργειες είναι σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία χρόνια.

Μάλιστα, όπως λένε, η ροδιά- σύμβολο καλοτυχίας, αφθονίας και γονιμότητας- για τους περισσότερους δεν αποτέλεσε μια τυχαία επιλογή, αλλά ένα νέο γούρικο ξεκίνημα! 

Τα τελευταία χρόνια, οι παραγωγοί ροδιού ανά την Ελλάδα έχουν αρχίσει να αυξάνονται, ωστόσο το όλο εγχείρημα βρίσκεται ακόμη σε "νηπιακό" στάδιο.

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η καλλιεργούμενη έκταση ροδιάς στη χώρα μας εκτιμάται, σήμερα, σε περίπου 20.000 στρέμματα. Το 1994 τα καλλιεργούμενα στρέμματα ήταν μόλις 500, το 2005 αυξήθηκαν σε περίπου 1000 και το 2007 σε 4000.

Η καλλιέργεια ροδιού στην Ελλάδα μοιάζει με "κουκίδα στον ωκεανό", αφού το σύνολο της παγκόσμιας παραγωγής υπολογίζεται σε 2.250.000 τόνους, με τα "ηνία" να κρατά η Ινδία (1.200.000 τόνους). Ακολουθούν το Ιράν (650.000 τόνους) και οι ΗΠΑ (100.000 τόνους), βάσει στοιχείων του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ).

Η ελληνική αγορά, οι ανάγκες της οποίας σε ρόδι υπολογίζονται σε 1200 τόνους, κατά τις μαρτυρίες ερευνητών και παραγωγών παραμένει ελλειμματική, γι' αυτό και οι ετήσιες εισαγωγές υπερβαίνουν τους 800 τόνους.