Από τον 4ο-5o περίπου χρόνο μετά την φύτευση, αρχίζει μία υποτυπώδης παραγωγή, η οποία βαίνει διαρκώς αυξανόμενη μέχρι και τον 15ο περίπου χρόνο, οπότε και φθάνει σε πολύ αξιόλογα επίπεδα. Ο σκοπός των καλλιεργητικών μας παρεμβάσεων όλα τα επόμενα χρόνια, είναι να διατη-ρήσουμε σε αυτά τα επίπεδα την παραγωγή, όπως και αν διαμορφώνονται οι κλιματολογικές συνθήκες κάθε χρονιά.
Να αναφερθούμε εδώ, στον τρόπο συλλογής της παραγωγής, ο οποίος έχει αρκετές ιδιαιτερότητες. Το είδος της τρούφας που καλλιεργείται, μπορεί να είναι η χειμερινή μαύρη (tuber melanosporum), η καλοκαιρινή μαύρη (tuber aestivum), η φθινοπωρινή (tuber uncinatum), κ.λ.π. Τι σημαίνει, ας πούμε χειμερινή μαύρη, για τη διαδικασία της συλλογής;
Σημαίνει ότι από το τέλος Νοεμβρίου, μέχρι τις αρχές Μαρτίου ( για 3,5 περίπου μήνες), ο παραγωγός πηγαίνει από 1 έως 3 φορές την εβδομάδα στο χωράφι του ( για 1-2 ώρες) και μαζεύει σταδιακά, όσες τρούφες είναι ώριμες κάθε φορά.
Οι λέξεις αγροτικό αυτοκίνητο, κλούβες μεταφοράς αγροτικών προϊόντων, φόρτωμα, ξεφόρτωμα και κυρίως εργατικά χέρια και μεροκάματα, είναι παντελώς άγνωστες στον τρουφοπαραγωγό. Όλα τα παραπάνω έχουν αντικατασταθεί, από μία και μόνο λέξη, που αντιπροσωπεύει το κυριότερο και πιο αναντικατάστατο εργαλείο του: ΤΟ ΤΡΟΥΦΟΣΚΥΛΟ. Τα σκυλιά που είναι ειδικά εκπαιδευμένα για να βρίσκουν τρούφα, είναι ο μόνος ασφαλής μέχρι σήμερα τρόπος, για να βγάλει κανείς την ΩΡΙΜΗ τρούφα από το χωράφι του (στη Γαλλία βέβαια, χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα – από παραδοσιακούς, μεγάλης ηλικίας, αγρότες -, θηλυκά γουρούνια). Τα σκυλιά αυτά, είναι συνήθως κυνηγόσκυλα και αντιλαμβάνονται – με την όσφρησή τους – τα πλούσια αρώματα της ώριμης τρούφας, την οποία και βγάζουν από το έδαφος, σκάβοντας με τα πόδια τους.